جهان هرکس به وسعت فکر اوست

جهانی که گره بخت مرا با تو نبسته باشد کوره ای ست آتشین و کوچک تنگ و تیره، داغ و عذاب   سوختند میلیون ها یهودی در کوره های نازی من اما یک نفر، که میلیون ها بار می سوزم نبودنت آتشی در من و زرتشتیان می پرستند آن را هزار سال بعد نقل کلامشان هم: آتشی که ازین گور می آید هزاران سال خاموش نگشته است   حکایت پیچیده ای نیست دنیا ساده بود، باهم اگر بودیم مانند هزار زوج از ابتدای تاریخ باهم اگر نباشیم قدیسی خواهم شد برای زرتشتیان هزاران سال بعد . . .    جهان هرکس به وسعت فکر اوست...

راستی میدونستین این خاصیت بعضی از ما آدما که گاهی از روی لطف و محبت و دلسوزی به کسی که در حقمون اشتباه کرده فرصت دوباره میدیم اصلا و ابدا تو منش و قاموس جهان نیست؟ حالا از کجا میگم، مثال میزنم. مثلا تو قوانین فیزیک گذشت و بخشش جایی نداره؛ پیش بینی های اینکه چه چیزی باید ببینیم واضحن و خلل ناپذیر. اگه معلوم شه که پدیده ها با اون چیزی که انتظار داریم متفاوته، مدل معادلات و نظریه ی مربوط به اون نوع از پدیده ها ناکار میشه و سقوط میکنه و ...... و در روی پدیده هایی تازه باز میشه. خب وقتی کل دنیا رو این اساس بنا شده که فرصت دوباره دادن معنی نداره و هر یه دونه اشتباه یعنی تو حذف شدی و باید دنبال جایگزینت گشت؛ چرا ما آدما خلاف اون رفتار می کنیم؟ مگه ما جزء خیلی خیلی خیلی کوچیکی از دنیا نیستیم؟ مگه اینطور نیست که وقتی یه جزء کوچیک از قوانینی که بقیه اجزا تبعیت می کنن، تبعیت نمیکنه، عملا با هزار جور مکافات و دردسر و ناهماهنگی روبرو میشه؟   یه نکته ی دیگه اینکه بالا نوشتم "در روی پدیده هایی تازه باز میشه"؛ پس میبینیم که این گذشت نکردن کلی هم خوبی داره، مثلا اینکه اتفاقات تازه ای میفته که ممکنه زند جهان هرکس به وسعت فکر اوست...

بعضی وقتا آدم تو زندگی خودش وسط دوراهی گیر میکنه؛ دوراهی که هر کدومش به یه اندازه گنگ و غیرقابل پیش بینیه. حالا چطور بفهمیم باید چیکار کنیم و چطور بعد از انتخاب و ندیدن نتیجه هایی که انتظار داشتیم با این عذاب که اگه اون راهو انتخاب می کردم چی میشد کنار بیایم؟ میدونین، فیزیک و نظریه هاش بعضی موقع خیلی جالبه و زاویه ی دیگه ای از ماجراهای روزمره رو باز می کنه. نظریه جهان های موازی میگه هرجایی از زندگیتون که بین دو یا چندراهی گیر می کنید و یه گزینه رو از بین دو یا چند گزینه انتخاب می کنید؛ بلافاصله جهان رو به همون تعداد گزینه تقسیم می کنید و تو هرکدوم ازون جهان ها شما یه گزینه ی متفاوت رو انتخاب و زندگی می کنین. خب این یه نظریه ایه که از لحاظ ریاضی خیلی قوی و مستحکم و از نظر تجربی و ازمایشگاهی فعلا قابل ازمایش نیست. من به شخصه هروقت انتخاب می کنم، میخوام برم از همزادهام تو جهان های موازی بپرسم حمیدای من، درست انتخاب کردم؟ شما اون راهو انتخاب کردین سرتون بلا ملا نیومد؟ اما بعدش با خودم میگم اصلا انتخاب درست یعنی چی؟ شاید تو فلسفه ی زندگی اصلا انتخاب معنی نداشته باشه و اگه کل عمر یه فرد رو د جهان هرکس به وسعت فکر اوست...

هر زنده ای روزی می میرد ولی بین مردگان قطعا، هستند آنهایی  که حتی یک روز هم زندگی نکرده اند   و مفهوم غریب زندگی دم و بازدم و خواب و خوراک نیست زندگی یعنی من حتی یک روز در نبود نفس هایت بدون شکر خنده هایت پیاله ای چای نخورده باشم . . .    جهان هرکس به وسعت فکر اوست...